1. Eerste kennismaking met Hongarije

1984-2012

Dit zijn een zevental pagina’s die gaan over hoe we kwamen tot de stap van emigreren naar Hongarije. Ze gaan over de periode van medio 2017 tot voorjaar 2022. Hoewel de link naar Hongarije voor ons allebei al veel eerder bestond:

De eerste keer in Hongarije – althans voor Herman – dát is al even geleden, namelijk in juni 1984. Hongarije zat toen nog achter “het ijzeren gordijn“. Een reis er naartoe was best nog een onderneming. 
Herman kwam daar terecht met een groep jongeren van de Nederlands Gereformeerde Kerk uit Katwijk. Hongarije is een katholiek land, maar er zit ook een flinke groep “gereformeerden”. Je kunt de kerken makkelijk uitelkaar houden: de katholieke hebben een kruis op de spits, de gereformeerde kerken een ster in de vorm van een bol met punten.
In Hongarije logeerden we bij dominee Bata Elek en zijn vrouw Sárah.
Zij woonden pal naast de kerk in Hetes, een dorpje ten noorden van de provinciehoofdstad Kaposvár.

Bata Elek liet ons veel van de omgeving zien. Het Balatonmeer natuurlijk (ook in de jaren 80 al een toeristische trekpleister!). Maar ook de bronnen van Héviz, de stad Pécs en andere bezienswaardigheden. Met de jeugdgroep bezochten we ook een aantal kerkdiensten waar Bata Elek moest preken en wij – een bezienswaardigheid uit het verre Hollandia – mochten zingen. Grappig detail: op de avond van terugkomst uit Hongarije ontmoette Herman voor het eerst Rita, in de koffiebar van Youth for Christ Katwijk.

Die eerste kennismaking beviel zo goed, dat we in 1986 voor een tweede keer gingen – nu samen – en in 1987 nóg een keer met een vriendengroep.
Op de foto hiernaast zie je Herman en Bata Elek in 1987 in Tihany, aan het Balatonmeer.
Helaas zijn Bata Elek en zijn vrouw Sárah in resp. 2001 en 2007 overleden – ze zijn begraven in Somogyjád.

 

Hernieuwde kennismaking

Daarna zijn we een hele tijd niet geweest – tot in 2012 toen onze jongste zoon en onze pleegzoon 16 en 13 waren.
We troffen toen een Hongarije aan dat behoorlijk was veranderd: winkels als Aldi, Lidl en Intersport waren aan hun opmars begonnen en het land was duidelijk aan het “verwestersen”.
Sommige dingen waren nog “net als vroeger” zoals de handbediende spoorwegovergang die we tegenkwamen.
Tot stomme verbazing van onze zoons was er werkelijk een mannetje wiens taak het was om een paar keer per dag met een slinger de spoorbomen te laten zakken!
Dat was de vroege voorgeschiedenis – het vervolg vertelt hoe we op het idee kwamen om te gaan emigreren…

1 Reactie

  • Ron van den ende

    Ik herken in het verhaal van Herman heel veel.
    Ik ben hier gekomen en heb in 1999 een huisje gekocht wat ik de eerste tijd als vakantie woning gebruikte en in de tussen tijd opknapte. Ondertussen raakte ik steeds meer aan de bevolking gehecht en nam de beslissing om in de toekomst voorgoed hier te gaan wonen.

  • Schrijf een reactie.

    Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *