7. Verhuizen!

En dan komt eindelijk de dag waar we al maanden naar toe leefden: de verhuizing!
Ik schrijf dit blog ruim ná de verhuizing, als de stofwolken weer wat zijn gaan liggen. Maar wat een rollercoaster was dat… vanaf het moment dat de vrachtwagen de straat in rijdt tot het moment dat hij weer wegrijdt van onze nieuwe woonplek.

We maakten gebruik van de diensten van Interjos – op aanraden van een aantal mensen die de oversteek al hadden gewaagd. En dat bleek een goed advies, want alles werd uitstekend gepland – zelfs op het laatste moment een grotere vrachtwagen kon worden geregeld. Een dikke pluim dus voor Jacqueline die alles coördineerde…!

Woensdagavond 23 maart stond (toch nog onverwacht) de Hongaarse verhuisauto voor de deur. De chauffeur zat aan zijn tax wat betreft reistijden dus mocht niet verder. Dus gewoon de auto laten staan en de volgende dag om 7:30 starten met laden. Gelukkig hadden we er prachtig weer bij.
In amper 3 uur tijd was de hele wagen volgeladen en tegen half twaalf vertrok hij. Dat is best wel een gek gevoel – dat je hele hebben en houwen daar wegrijdt – in de hoop dat het allemaal goed aankomt.

Het Vertrek!

De andere ochtend om 7:00 zijn we (met twee katten en een papegaai) vertrokken na een laatste nacht op een luchtbed in onze “oude” huis. Uitgezwaaid door zoon, schoondochter en de kleinkinderen…
Het werd een lange rit – pas om kwart voor twee ’s nachts kwamen we aan. En om 8:00 zou de verhuiswagen al voorrijden – dus dat werd een kort nachtje. En ook koud, want natuurlijk hadden we daar nog geen verwarming…

Stipt om 8:00 reed de verhuiswagen voor en kon het uitladen beginnen. En ook dat ging weer in een sneltreinvaart met de nodige hulp.
Na een paar maanden inpakken was de hele verhuizing eigenlijk razendsnel achter de rug: nog geen 3 uur inladen en dezelfde tijd om uit te laden. Tja – daarna komt het uitpakken natuurlijk… een fulltime job!

Omdat een plaatje meer zegt dan 1000 woorden: een fotoverslag: